آنگاه که غرور کسی را له می کنی...
آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی...
آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی...
آن گاه که بنده ای را نادیده می انگاری...
آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی...
آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می انگاری...
می خواهم بدانم دستانت را به سوی کدام آسمان دراز می کنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی ؟ به سوی کدام قبله نماز می گذاری که دیگران نگذارده اند؟
